کلمه شامپو از یک لغت هندو به نام چامپانا به معنای ماساژ دادن گرفته شده است. قبل از پیدایش شامپو به صورت امروزی، مردم برای شستشوی موی خود از مواد گیاهی مانند سدر و چوبک و کتیرا و مواد معدنی مانند خاک های سیلیسی استفاده می کردند ولی صابون متداول ترین ماده جهت شست وشوی مو بود و به همین علت اولین شامپوها، شامپوهای صابونی بوده اند و کم کم با پیدایش پاک کننده های مصنوعی مخلوطی از صابون و پاک کننده و بالاخره پاک کننده های خالص عرضه شدند.

البته در حال حاضر، هنوز هم بسیاری از مردم به علت عدم آگاهی از مشکلی که قلیایی بودن صابون و سختی آب برای مو پدید می آورد، از صابون برای شستن موی خود استفاده می کنند. مهم ترین عملکرد شامپو، تمیزکردن مو و پوست سر و برطرف کردن چرک و آلودگی از روی سطح آن است. البته پاک کنندگی یک شامپو ویژگی مشترک همه شامپوهاست و رقابت شامپوها بر سر مسئله زیبا کردن موی سر همزمان با پاکیزگی سطح آن است. زیبایی های مو که می توان از شامپو انتظار داشت درخشش و تلالو، نرمی، قابلیت اداره و فرم دهی، انبوه به نظر آمدن و سهولت شانه خوری پس از استفاده هستند.

ادامه مطلب